Je moet weten dat op het moment dat ik het gedicht schreef, helemaal niet wist dat mijn tante, van wie ik dacht dat die zoveel van me hield, me eigenlijk gebruikte als dochter, omdat zij geen kinderen kon krijgen. Op zich is dat niet zo erg, tenzij je dan ook nog weet dat er een vete was tussen mijn ouders en mijn tante en nonkel. Ik als kind, stond middenin die vete, mij van niets bewust. Maar ik werd wel gebruikt om mij moeder te kwetsen! Mijn tante lokte mij met lieve woordjes en lekkere gerechten, hetgeen mijn mama mij niet kon geven op dat moment! Mijn moeke was zelf opgegroeid in een emotioneel arm gezin. Op een gegeven moment is mijn tante me beginnen 'verstoten'. Ze vond dat ik niet genoeg voor haar deed. Ze vond dat ik een studierichting volgde (Latijn) die niet voor 'mijn stand' was. Ik was 16, ik voelde een lichte wrevel en opstandigheid. Mijn katholieke tante die denkt in termen van klassen? Help. Van toen af is het bergaf gegaan. Een jaar voor haar dood ging het terug beter, wou ze opnieuw contact. Jammer dat ze me niet vertelde dat ze kanker had...het gedicht heet: ode aan mijn liefste tante
net als rozenblaadjes
van de rode en roze rozen
uit jouw rozentuin
die door een wervelwind
ik-weet-niet-waar naar toe gaan
ben jij weggerukt uit mijn leven
zonder afscheid te kunnen nemen
geen woord kunnen wisselen
over wat er gebeurd is
en wat er niet gebeurd is
jij die het licht in mijn leven was
je nam me mee naar een zonnig paradijs
en we koesterden
zoete geheimen
waar ben je nu gebleven
ben je nog bij mij
heb je me vergeven
zie je hoe ik lijd
jij, die als een moeder was
ik, je onechte dochter
Geen opmerkingen:
Een reactie posten