Ik besloten om niet meer in deze blog te schrijven voorlopig. Ik heb er een paar stukken uitgegooid die in mijn ogen (en in de ogen van één of andere lafaard die het niet kon laten kritiek te spuien maar wel niet de 'guts' heeft om zich bekend te maken) vrij waardeloos waren. Er is ook zoveel veranderd het laatste jaar. Ik heb altijd geweten dat er iets mis was met mij. 7 juni is de definitieve diagnose op tafel gegooid: ik heb ADHD. Vandaar dat ik nu een volledig nieuwe blog zal opstarten alleen in het teken van mijn 'stoornis' die mij tot mijn 35 jaar heeft gehinderd. Ik neem sinds drie weken eindelijk de juiste dosis Rilatine. Sinds dan zijn er heel wat stukken teruggekomen uit mijn leven, flash-backs waarvan ik niet had verwacht dat ze zo intens zouden terugkomen. Wat er echter nog bij komt, is een soort bijkomende info, die ik vroeger niet kreeg, maar die me helpt het vraagstuk te ontrafelen.
Heb ik nu eindelijk de key to happiness gevonden? Of is hij al verroest en moet ik eerst de juiste olie vinden zodat de deur opent zonder te knarsen?
