woensdag, oktober 13, 2004

de werken: ik nies me erdoor heen? (deel 1)

Antwerpen is een bouwwerf, dat is geweten. De leien komen stilaan op hun plooien. De puntige daken van het Justitiepaleis zijn te bewonderen vanaf het museum. In felle zon schitteren ze even mooi als het dak van het Guggenheimmuseum van Bilbao. Van vorm lijkne ze op de dakpunten van het Opera House in Sydney (wat niet verwonderlijk is aangezien het om dezelfde architect gaat). Eén van de, uiteraard hebben we als wereldstad in spé (sorry maar daar lach ik mee) buitenlandse architecten nodig voor de opsmukking en/of de evolutie van ons patrimonium.
Antwerpen wil zich profileren als een grootstad. Waar een paar jaar geleden nog werd geklaagd over de leegloop van het centrum, kan er nu gedebatteerd worden over een toestroom aan inwoners. De hamvraag hierbij is: waarom worden er zo weinig krotten opgeknapt?
Het begon vier maanden geleden. Ik geloofde mijn ogen niet. Ik weigerde gehoor te geven aan
het 'rakketakketak'. Ik kijk uit mijn raam naar rechts en ik zie dat de prachtige graffitimuur stukje voor stukje gesloopt wordt. Ze gaan toch wel een stuk laten staan zeker? Maar neen, dit prachtige kunstwerk gaat er onherroepelijk aan. Is dit een revolte tegen het opkomen van graffiti als kunstvorm? Hoe ironisch dat het project 'Graffito' heet als men de muur vernietigt. Twee monsterlijke bulldozers herscheppen de voormalige parking van de ING om in een braakliggend stuk grond. De bedieners van de gele posthistorische wezens grijpen speels hun armen rond zich heen. Ze amuseren zich ermee. Grote stangen rapen ze op en gooien die wild om zich heen. Ik ben woedend. Hoe kan ik nu schrijven? Hoe kan ik verdomme een schrijverscarrière annex journalistencarrière opbouwen als die gasten hiernaast alles zitten af te breken? Hoe durven ze mijn creatititeit te slopen met het geluid van boren die de geniale gedachten versplinteren in duizend stukken? Om verder onheil te voorkomen denk ik aan de woorden van Absynthe Minded in het nummer:
if you have an opinion
just let it out
scream and shout.
Ik hou van Absynthe minded, vandaag nog een stukje over één van de meest veelbelovende Vlaamse talenten, samen met Daan en A Brand....Absynthe Minded in de Roma, vorige week...
Om niet af te wijken: ik roep dus vanaf nu elke dag: klootzakken. Wat heb ik eraan dat hier 32 appartementen komen en 5 woonhuizen? Ik woon al 6 jaar in een fantastische studio en ik woon hier goed. Met de opkomst van de Kammenstraat als hippe buurt is alles hier kapot aan het gaan. waar is de charme van de straat gebleven? Winkelketens zoals Esprit had men faliekant moeten verbieden. Commercialisatie verkloot alles. Daarom tegen iedereen die MIJN buurt belegert: KLOOTZAKKEN Dat geeft een therapeutisch gevoel. Maar gisteren is de zaak verergerd. Nu heeft men naast mijn raam, ja, je leest het goed, een enorm fallussymbool geplaatst. Een bouwput, noemt men het. om de grondpalen vast te leggen of zoiets. Ik moet de brief die ik kwaad richting vuilbak heb gegooid weer opdiepen. Vooruitzicht was eindelijk eens zo attent om een brief te sturen daarrond. Vooruitziend zijn ze niet. En zien doe ik niet veel meer. Dat die put op armlengte afstand staat van mijn raam, dat kon men niet vermelden. Dat mijn babykat Figaro zich niet meer op de dakgoot durft wagen, daar trekt men zich niets van aan. Dat enorme stofwolken uit het gevaarte komen met het gehalte van de instortende Twin Towers ook niet. Dat die mijn appartement rechtstreeks binnenwaaien ook niet. Wat geeft die projectleider erom dat ik hier moet werken om hopelijk binnen tien jaar een appartementje te kunnen kopen? Wat geeft die mens en anderen erom dat ik een zware stofallergie heb? Wat geeft die erom dat ik elke dag moet zwoegen om een plaatsje te veroveren tussen schrijvers, journalisten of columnisten? Weet die oetlul dat ik ooit het stadsdichterschap ambieer? What the fuck? Ik heb er genoeg van
Scream and shout yes, ik volg de filosofie van singer-songwriter Bert Osteyn. En als het me teveel wordt, moet ik dan mijn toevlucht zoeken in de absint? Deze situatie is al hallucinant genoeg...dunkt me. Commentaar graag. Foto van vreseijke fallus komt gauw, zodra mijn technische capaciteiten zich uitbreiden. Dank u voor het luisteren naar mijn geweeklaag. Kuch...
stofmaskertjes en oordoppen zijn altijd welkom...hatsjjjjiee