zaterdag, september 25, 2004

muziek, schoonmaken en feromonen

Gisteren op Petrol heb ik een vrouwelijke deejay gezien die qua talent gerust naast Isabel en Clémentine mag gaan staan. Monika Elektronika, een vriendin van onze vertrouwde Josz, die vanavond schitterde in afwezigheid.
Het was een rare avond. Mijn planning in het honderd gelopen. Mijn verslag is nog niet af. Daarom was ik zo pissed. Dan nog eens Glimwormpje die zich de hele tijd heeft zitten moeien met mijn huishouden. Het is een beetje een aanpassing, Laura en ik in het huishouden. Ze houden er andere gewoonten op na. Mensen van Buenos Aires gooien hun afval op 1 hoop: papier bij glas, groenten bij conserven, flessen en sigarettenpeuken; Recycling is duidelijk niet aan hen besteed. Gisterenmorgen kwam ze hier binnengevallen, nou ze heeft me wakker gebeld, zoals je kon lezen in het vorige verhaal. Ik had niet genoeg geslapen. Ze vraagt voortdurend dingen. Waarom lijkt iedereen te denken omdat ik werkloos ben, dat ik niets te doen heb? Waarom moet ik mezelf verdedigen terwijl het werk dat ik doe momenteel weinig opbrengt?
Waarom begrijpt niemand dat ik mijn deadline nu wil halen? Een pentium 4 met een harde schijf van 120 gigabyte schept een wereld van mogelijkheden, een gevoel van enthousiasme. Een machtig wapen voor een schrijfster om al die windows op de wereld snel te kunnen openklikken en al mijn researchmateriaal klaar te hebben achter mijn word-document. Maar welke ziekte heerst er in deejayland? Elke website lijkt wel 'under construction te zijn ofwel wordt ie opnieuw gelanceerd. Deejays hebben ook niet de gewoonte om elke dag hun e-mail te lezen. Liever zullen ze hun platen meesleuren naar een gelegenheid waar ze eventueel de steels of wheel kunnen spinnen. Misschien dat het zien van een set aanstekelijk werkt. Tiga was er zonder zijn friends.
Ik raak in gesprek met den Tom van Lowlands die mijn verslag ook wel wil lezen. Tiga is fan-tas-tisch wouw...pleasure from the bass en nog vele andere nummers die opt moment allemaal mijn lievelingsnummers zijn. Den Tom dacht dat het niet goed ging met zijn grootmoeder maar ik had gelijk, het ging niet goed met Tiga's moeder. Poor guy, in all his misery, he gives away a great set. Na Tiga wil ik naar huis. Buiten spreekt iemand me aan: 'ik ken jou niet', antwoord ik. 'Ik ken jou wel', repliceert hij. 'Ah ja van waar dan?' Ik bekijk hem maar hij zegt me echt niets; soms ben ik met mijn hoofd in de wolken. Wat me overigens bevalt, zeker als je een hele week hard hebt gewerkt.
'Ik ken jou vanop het scherm?' 'Wat?' Oh ja natuurlijk, het is PDW, mijn chatmate, ex-deejay. Hoe maf, want ik had dan eindelijk toch eens met mijn tweede onbekende chatmate afgesproken. Hij zou mij voorzien van een snoepje. Mijn beste vriend was weer aan het zeuren dat het niet goed is maar mijn dokter heeft er geen bezwaar tegen. Voor die drie keer per jaar dat ik me bezondig aan een roesmiddel. Dat is veel erger dan elke dag in het café te zitten zuipen tot je lever er bijna uit hangt. 'Zolang je maar van de coke blijft, is zijn besluit.' En ja, ik heb een dokter die een goede naam heeft. 'Met mate' is de gulden regel.
In ieder geval, nu deze twee chatmates mij in het echt hebben gezien, is hun enthousiasme ten opzichte van mij gestegen. Beiden willen ze engagement in mij steken. Ik heb de indruk dat mannen niet alleen graag jagen maar dat ze ook graag de prooi van hun soortgenoten afpakken. Of ben ik gewoon aantrekkelijker omdat ik pas seks heb gehad? Blijven die feromonen zo lang rond mij hangen? Het is bekend dat mannen ruiken dat vrouwen seks hebben en daardoor zin hebben. Wat is er van de liefde geworden als we alle menselijke reacties neurobiologisch kunnen verklaren?

vrijdag, september 24, 2004

my Argentinian friend Laura returns from loveweekend in London

She just came back from London, my dear friend. two weeks ago she met in Mykonos the only straight guy on the Island; Gavin who lives in Chelsea and works in media.
She is freaking out and starts to clean everything. That Gavin has a twin brother and they are definitely cleaning maniacs because my friend Lauraluna, she is running around in my household trying to clean. It is not dirty here, darling! It is just too small here...
Now I will use the words of Laura when she came back from Mykonos: It was full of lesbians in Lesbos (hihi) so I took the boat from Lesbos to Mykonos. Can you imagine, the most beautiful gays in the world. Then I meet him, 34 years old, a twin? I always end up with freaks. I thought he was gaaaay. He brought me to a beach. there were a lot of guys from London. Everybody was naked. Imagine a blue lagoon. I started to feel very horny. We were talking, taking pictures. The problem was when he was 8 years old. He was abused....Even thaaat I don't expect anything from him. Anayway I go to London. He is a graphic designer. Before he was driving an amboelance.
Laura left for four days. Now she is back. Yesterday I have been writing untill 4 'o' clock AM. Now it is 10.22 am. I did not sleep very much but is so funny to see Laura now. She wants to clean all the time!First we have to get downstairs to get this big red heavy suitcase of her.
I am very curious how things were going.
Lauraluna, tell me? Well first day was very romantic, we went to the Millenium Dome, we were kissing all the time but yesterday we had a fight. He is not used to have relationships, he is so selfish...
Does it ring a bell for me? Yes of course. I met a lot of guys like that. Should I blame my father
for that? Yes. Story of Laura and Laura continues. But first: we have to catch up some sleep. Yes, Laura is my temporary roommate. She will stay here another two or three weeks to build up a life here. She sold her house in Buenos Aires to travel around the world to present a great collection of Argentinian designers. Later, more, more....



disappeared diaries, the destruction of creativity, part 1

Let me tell you a story about a girl who lived in the countryside with her parents.
First she sensed a strong feeling of love but, suddenly a lot of things changed.
Her father lost his job because of medical reasons. Her parents quarrelled all the time.
Although this girl is quite smart, it affected her in lot of ways.
She used to be the artistic type but her father tried to destroy that aspect in her.
She wanted to play piano, dance, do some acting. Nothing was possible, no hobby
for her: only reading and by consequense, maybe, writing.
So she started to write diaries at the age of 9.
This little girl grew into a strong woman who is very decisive of what she wants.

She wants to be a writer…she IS a writer.
She stopped writing a few years because her father
let her diaries disappear…now she is back and she needs help.
Maybe Nicole, Madonna, Britney, Paris, Nicky or Marc Jacobs (he is her favourite designer!!!) can help her and adopt her an,d support her with an amount that is small for them and big for her.
Would be so nice…It could be anything: like allowing her a great interview.
that would be the start of a great career. She can not sell anything like the dollar princess.
'The dollar princess' was at the end of her possibilities but at least: she could sell something on her site. This girl, Laura Palmer8, in case you did not notice, needs financial and educational support to create her novel. It is in her head, but structure is missing a bit. And it is fucking unfair that she can not attend the classes of the Writersacademy as she needs fucking 500 euro to pay that...Who pays first, gets the place. Do they really think that starting writers have that much money? So, is writing also becoming a privilege of the neoyuppies? Laura holds on to one thing: the most beautiful things, they come from a lot of pain and misery.

alien-gedachten van een lichtjaar geleden

Ik ben een alien. Ik zie eruit als een mens maar ik behoor maar half tot
deze wereld. Ik vertel mijn vrienden, dat als zij er niet zouden zijn, ik
mezelf van het leven zou beroven. Omdat ik de dips niet meer aankan.
Ik leef in toppen en dalen en die verschillen zo sterk in hoogte dat ik het
Gevoel heb dat niemand begrijpt hoe moeilijk is te zijn wie ik ben.
Als mensen in mijn hoofd zouden kijken, wat zouden ze dan zien?
Een mix van verschillende personen?
Mijn zwartgalligheid is zo zwaar dat elke minuut wordt beheerst door
Droeve gedachten over mijn zelfbeeld.
Waar is mijn briljante ik gebleven?
Ik ben een schim van mezelf