dinsdag, april 01, 2008

Afscheid van Hugo Claus in de Bourlaschouwburg

Al moet ik bekennen dat ik nog niet veel van Hugo Claus heb gelezen, toch vond ik het raadzaam en respectvol om afscheid te nemen van één van onze belangrijkste Belgische schrijvers, die een onuitwisbare stempel drukte op de literatuur. Raadzaam omdat ik zelf een aankomend journaliste, schrijfster, columniste en dichteres ben. Dus trok ik met een kameraad rond 10.30 u naar de imposante Bourlaschouwburg waar al een paar busjes stonden van de VRT, de NOS en iets met Swedish Channel, al veronderstel ik dat dat niets met de Zweedse TV te maken had. Ik belandde per ongeluk tussen de vrienden van Claus. Een oude heer met lange grijze haren, die ik niet direct kon duiden, drukte me de hand en bracht hees "innige deelneming" uit. Is het daarom dat een fotograaf een foto van me nam, of was het mijn mysterieuze look met zonnebril en zwarte bontmuts die zijn aandacht trok? Jammer genoeg heb ik de foto nog nergens zien verschijnen. Ik had hem beter mijn e-mailadres gegeven.

Al gauw bemerkte ik dat er aan de linkerkant van de Bourla een hele rij stond aan te schuiven, dus mijn kameraad en ik vervoegden ons in die rij. We waren ruimschoots op tijd, er stond ongeveer 100 man voor ons. Ik speurde rond naar bekende gezichten en bemerkte Hilde Van Mieghem die in een elegant zwart jurkje de kou trotseerde en rondholde, mobiel bellend naar een persoon die ze nog niet had gevonden. "Ik sta aan de voorkant, ah, je bent ook aan de voorkant." Een dame met een zwarte bontmuts en lange jas kwam op haar af en samen gingen ze binnen, wie was die dame? Iets verder bespeurde ik Gert Segers van het literaire tijdschrift "Revolver". Ah en daar kwam Vitalski, onze nachtburgemeester en columnist voor de GvA aan. Jean-Charles Verwaest, voormalig chef van Het Nieuwsblad zag Vitalski en liep op hem toe om met zijn notaboekje vanalles te noteren. Jean-Charles, een zeer aangenaam man waar ik een paar artikels voor schreef, heeft zich volledig toegelegd op zijn schrijverscarrière. Hij heeft het boek "De diamantroof" op zijn naam staan, een boek dat overigens wordt verfilmd. Daar kwam ook ex-burgemeester Bob Cools aan, die in 1993 Hugo Claus trouwde met Vera De Wit, zijn laatste echtgenote. Robbe De Hert, Vlaamse regisseur zie ik ergens rondwaren. Om 11 u mogen we binnen. Ik kijk even om en Vitalski en ik wisselen begrijpende gekwelde blikken uit, tot er tranen in onze ogen opwellen en we ons gevoel alleen verwerken. In de hal van de Bourla siert het portret van een schalkse Claus het middenpad, op de trappen witte bloemen: rozen, anjers, etc. VRT neemt Vitalski even apart voor een interview. De menigte schuifelt langzaam naar binnen. Alles is tot in de puntjes georganiseerd, we worden netjes naar onze plaatsen gedirigeerd. Mijn kameraad en ik zitten op het zijbalkon op de tweede etage en hebben een goed zicht op het podium en het zich langzaam vullende benedengedeelte. Ergens helemaal vanachter ontwaar ik Peter De Ridder, achterkleinzoon van Willem Elsschot, naast hem Jules Deelder, die in het begin heel even met zijn hoofd schudt om dan de rest van de voorstelling stoïcijns stil te blijven, zich in alle anonimiteit verschuilend achter zijn zwarte elfenbril. Een rij ervoor meen ik Ida De Ridder te ontwaren, helemaal op haar eentje, Ida is de kleindochter van Willem Elsschot, wiens werk een zeer grote cultuurhistorische waarde bezit.

10 stoelen staan links naast het podium. Een kist bezaaid met rode rozen in het midden met daarachter eveneens het portret van Herman Selleslaghs, dat overigens ook op het boekje prijkt, dat we krijgen aan de ingang. In dat boekje staat het gedicht "de sporen" Vanachter de namen van de personen die de tien stoelen gaan bezetten en de muziek, die in overleg met Hugo is afgesproken. Maar het is nog geen tijd, om 12 u begint het afscheid en intussen speelt er een jazzy muziekje. Pianomuziek van Walt Disney Dolores Punk?

Ergens in het midden zie ik A.F.Th Van der Heyden, de doodgeverfde winnaar van de Gouden Uil, die vanavond in het Justitiepaleis wordt uitgereikt. Men zegt dat zijn nominatie wordt overschaduwd door het overlijden van Hugo Claus, die op 19 maart ervoor koos uit het leven te stappen, op de dag dat men in de Bourla "De geruchten" bracht, een roman van Claus in een theaterbewerking. Helemaal vanvoor ontdek ik Freek De Jonge naast Adriaan Van Dis. Gouverneur Camille Paulus mocht eveneens niet ontbreken op het appèl. Marc Reynebau, journalist bij DS zit naast acteur Peter Van Den Begin. En daar Guy Mortier met zijn echtgenote. Ramsey Nasr, één van onze ex-stadsdichters en voormalig stadsdichter en schrijver Bart Moeyaert die de fakkel doorgaf aan Joke Van Leeuwen.

Wat admiraal Freebee daar ergens doet, die link is ver te zoeken, maar niettemin respect voor den Admiraal. Tom Liekens, beloftevolle schilder en aangenaam man om mee te praten, dat kan ik wel vatten, Claus en hij hebben nog samen geschilderd. "Puur voor het amusement" zegt Tom. Ik vraag hem hoe het met de schilderkunst is gesteld en blijkbaar is er een tentoonstelling op til in Amsterdam. Ik heb het nog even over zijn fantastische schilderijen met zebra's en allerhande dieren. Hij bekent me dat het MUHKA een kunstwerk van hem heeft aangekocht uit die collectie. Super Tom, doe zo voort. ge verdient het!

En nu wacht ik even op een mail van Piet Piryns, die de hele voorstelling aan mekaar praatte en luister ik naar radio één, Peeters en Pichal want het gaat over Claus!