grasduinen in mijn verleden

Nu mijn appartement is opgeruimd door de kuisvrouwen Sien en Maria, kan ik de hoofd- van de bijzaken beter scheiden, ben ik gestoten op een aantal gedichten die ik in het verleden heb geschreven. Uiteraard zitten daar echte misbaksels tussen maar toch een paar gedichten die mijn aandacht vasthielden


De clochard (1990)

De regen kon zijn eenzaamheid
niet doen wegvloeien
De koude had zijn tranen reeds jaren
doen bevriezen
Vele seizoenen had hij doorstaan
op zijn gelaat was het herfst

Zijn thuis is een kartonnen doos
Welcome home-mat is er niet bij
Men mijdt hem omdat hij vuil is
en stinkt naar de alcohol
men vergeet dat ook hij een mens is

Eens wordt het winter
zacht en wit
en oh zo koud
maar de trap naar een beter bestaan
beter dan een liefdeloos leven
de kans op een beter leven na de dood

1001 liefdesbrieven- 1001 rekeningen

In deze blog staat een gedicht dat ik geschreven heb voor de wedstrijd van Creatief Schrijven. Vorige week kreeg ik te horen dat mijn gedicht wordt opgenomen in het eerste deel van een bundel liefdesbrieven.


Toch alweer een kleine overwinning op de weg naar de roem. Roem zeg ik hier met een tikkeltje ironie want is het wel roem dat ik zoek?

Ik zoek het geluk. Wat is het geluk? Het geluk is te weten wat je wilt met je leven (dat weet ik maar al te goed) en dat ook kunnen uitvoeren naar behoren.

In dat laatste geval schort er nog iets aan de zaak. Of zoals Jane Austen zei: een riant kapitaal kan een bron van geluk zijn. Het hoeft zelfs geen riant bedrag te zijn
maar gewoon al het gegeven dat ik mijn schulden zou kwijt zijn, dat zou me geweldig helpen.

Gisteren was ik weer even terneergeslagen want ik kreeg een herinneringsbrief van Gedis, waar ik een afbetalingsplan heb. Omdat ik volgens hen dat plan niet strikt gevolgd heb, krijg ik twee herinneringen, één per gewone post en één per aangetekende. Alsof één brief nog niet genoeg is. Dus nu moet ik 25 euro (btw inbegrepen) omdat ik te laat ben met betalen. En zo wordt de kloof tussen arm en rijk nog maar eens groter, want wie kan dit niet op tijd betalen, denk je? Het is verschrikkelijk dat de maatschappij de minder gefortuneerden op die manier straft. Misschien moet ik met dit onrecht maar eens een mailtje sturen naar Peeters en Pichal. Hoe kan ik ooit van mijn schulden verlost geraken, als ik elke maand zo een brief krijg? Werk zoeken inderdaad, maar je wordt gewoon moedeloos van zaken zoals deze en misschien ben ik sneller moedeloos dan andere mensen omdat ik al op teveel muren ben gebotst

Maar dat kan je beter lezen in mijn andere blog

www.the-ADHD-files.blogspot.com