' Het gaat me niet alleen om het geld'. Dat staat in het artikel over bloggen. Neen tuurlijk niet, maar het zou toch welkom zijn om nog een paar sponsors bij te krijgen.
Dus degenen die zich geroepen voelen, een aankomende schrijfster te helpen,
320-0054475-31. Alvast bedankt!!!! Ook dank aan Erwin Melaerts, mijn enigste trouwe sponsor tot nu toe...(5 euro per maand, alle beetjes helpen om mij uit het moeras te krijgen)Ach, wie weet kan ik binnenkort voor Nina gaan schrijven als mijn voorstellen worden goedgekeurd en ik een proefopdracht mag doen. Ik heb onlangs gelezen dat op de maatschappelijke ladder, journalisten, net boven prostituées komen. Eigenlijk zijn journalisten hoeren (met alle respect voor 'de dames van lichte zeden') met het verschil dat wij zelf naar de klant moeten gaan om onze diensten aan te bieden. Heel enthousiast heb ik eind 2004 een journalistencursus beëindigd en ging ik na talloze saaie jobs, een wervelend leven leiden. Veel is daar tot nu toe nog niet van gekomen. Via allerlei interimjobs probeer ik de eindjes aan mekaar te knopen, terwijl ik af en toe een paar journalistieke opdrachten te pakken krijg. Vallen en opstaan, dat is het. De Flair, jaren probeer ik daar al binnen te raken. Twee keer was ik bijna binnen, uiteindelijk neemt men dan iemand intern in dienst. Ondertussen stapelen mijn schulden zich op, zit ik voor schuldbemiddeling bij het OCMW en zie ik mijn droom steeds verder verschuiven. Ik moet geduld hebben, tuurlijk, maar zoals gisteren een collega van me zei (ja, ik ben momenteel 'vliegende receptioniste' voor een heel groot bedrijf en werk ongeveer twee dagen per week) er zijn twee soorten mensen: mensen die met hun gat in de boter zijn gevallen en mensen die met hun gat in de s....zijn gevallen. We besloten dat we allebei tot de laatste categorie behoorden. Dus een donatie als je mijn verhaaltjes apprecieert, het zou me erg helpen. Op mijn ouders hoef ik namelijk niet te rekenen. Mijn lieve moeder zou me zo graag willen helpen, maar mijn vader is erg ziek, hij is aan zijn hart geopereerd een paar weken geleden en nu moet hij binnenkort terug binnen voor zijn longen. Ik heb hem al zes jaar niet gezien, mijn vader houdt niet van zijn kinderen, mijn moeder des te meer.
En mijn lief, ach, ik kies blijkbaar de verkeerde uit, al voelt het aan alsof hij de ware is voor mij, er is vanalles tussen ons gebeurd en ik hoop zo dat het goed komt, maar hoe positief ik ook probeer te zijn, het lijkt wel of er altijd een schadwu over mijn geluk hangt. Een jaar heb ik in ons geloofd, om dan te constateren dat ik bitter weinig terug krijg. En nu zit ik hier, ik voel me volledig leeggezogen. Ik moet een verhaal schrijven voor één juni, voor de Schrijversacademie. Gisteren is het me eindelijk gelukt aan de cursus Proza te beginnen. 40 bladzijden al achter de rug. Ik heb al verschillende verhaaltjes geschreven maar nu is de benadering anders. Vooraf moet ik bepalen wat het aandeel in sfeer is, hoe de personages zijn, wat het thema is. Een soort kapstok dus. Het zou een writersblock voorkomen. Ik heb net een maand een writersblock gehad. De liefde of het gebrek eraan verlamde me. Ik wou zo graag een toekomst met hem, maar het is me precies niet gegund. En nu ga ik de krant kopen en dromen van een hoop sponsors. Wie weet kan Bert Anciaux me een subsidie geven, nu Kate Ryan eruit ligt. Ik wil gerust mijn onafgewerkte magisch-realistisch verhaal dat zich in hedendaags Antwerpen afspeelt, af maken, als ik maar eens weg kan van hier, naar het buitenland, een beetje reizen, een beetje schrijven. Reizen inspireert me altijd! Ik zou een perfect reisverhaal kunnen schrijven. Over operahuizen in de heel de wereld. Meneer Anciaux, snik, waar bent u?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten