Vandaag moet ik uitzonderlijk vroeg opstaan.Ik moet gaan solliciteren in Wommelgem voor een deeltijdse job als receptioniste. Mijn kop doet weeral zeer. Ik grijp gewoontegetrouw naar een zakdoek. Hoe komt het da tik hoofdpijn heb terwijl de ramen dicht zijn? Oh natuurlijk, de ramen kunnen niet goed dicht, er komt steeds een zuchtje cementstof langs de ramen binnengeblazen. Hoe kan ik ooit een goed humeur hebben als ik opsta? Mijn buurman, die ik gisteren ontmoette nadat ie terugkeerde van een verwoed ritje joggen, kan er ook niet meer tegen. Dat ze om 7 u BEGINNEN daar kan ik niet bij. Hij vertrekt binnen een maand naar Brazilië maar waar kan ik naar toe? Nergens, geen geld. Mijn kat zit gedwee naast de vensterbank, nog helemaal te suffen. Heeft als in een droom één vijfde van een blik Whiskas geleegd en weet waarschijnlijk niet meer dat ie weer in de badkamer heeft gepist. Waar er gisteren vooruitgan was, omdat ie in zijn bak is geweeest, is er nu weer achteruitgang.
Gisteravond heeft mijn kat geprotesteerd tegen de werken op zijn eigen eigenzinnige wijze: hij stond een hele tijd klaaglijk aan mijn deur te miauwen. Zeker wel 5 min. Ik kwam even kijken maar niets te zien. En ineens, tsjakka, het geluid van scheurend papier. Oh neen: mijn poster van Luc Deleu: de onaangepaste stad. Deze stad is ook niet aangepast om hier 32 appartementen en 5 huizen te bouwen. Ik woon hier 8 jaar nu en ik voel me serieus bedreigd in mijn buurt. het enige voordeel dat ik voorlopig zie, is dat die mensen dure designerskleren binnenbrengen in den Oxfam die ik dan verover. Buiten spelen, doe ik niet meer. Ik zal eens vragen aan de bouwonderneming of ik gebruik mag maken van de tuin, ter compensatie van de maanden dat ik met een cementen kop door het leven ga.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten